بررسی رویا در متون نثر عرفانی فارسی(پیش از قرن هفتم)و مقایسه ی آن با روانشناسی تحلیلی

چکیده: رویا در عرفان اسلامی اهمیت خاصی دارد.غالباً نویسندگان متون عرفانی در بخشی از تألیفات خود به بیان این موضوع پرداخته اند.قشیری در باب پنجاه و چهارم در بیان«آن چه در خواب بدین قوم نمایند»و عطار در شرح احوال عرفا به موضوع رویا پرداخته اند.احمد غزالی، محمد غزالی، کلابادی، میبدی، خواجه عبدالله انصاری، روزبهان بقلی، عین القضات همدانی، خرقانی و ابوسعیدابوالخیر،از دیگر عارفانی هستند که در این رساله به آثار آن ها درباره ی رویا پرداخته شده است. اهمیت خواب و رویا به عرفان محدود نمی شود بلکه برخی روانشناسان به ویژه فروید و یونگ نیز به اهمیت رویا واقف بوده اند و در آثار خود به تحلیل آن و جایگاهی که می تواند در زندگی فرد داشته باشد توجه کرده اند.در میان آن چه نویسندگان متون عرفانی درباره ی رویا،اقسام و تأثیر آن مطرح کرده اند با دیدگاه های فروید و به ویژه یونگ مشابهت ها و تفاوت هایی دیده می شود.این رساله بر آن است تا ضمن تحلیل اهمیت رویا در عرفان و روانشناسی، شباهت ها و تفاوت هایی را که میان دیدگاه های عارفان و روانشناسان درباره رویا،اقسام و تأویل آن وجود دارد،تبیین کند. کلید واژه ها: رویا، عرفان، روانشناسی.